ปลายปี พ.ศ. 2561 ภาคใต้เจอมรสุมพายุตลอดหลายเดือนที่ผ่านมา ฝนตกไม่หยุดแทบจะนับวันที่แดดออกได้เลย แน่นอนครับอากาศแบบนี้ไม่เป็นใจต่อการทำการเกษตรอย่างมากโดยเฉพาะชาวสวนทุเรียนเพราะต้องกังวลเรื่องโรคต่างๆที่อาจคุกคามพืชผล
อุปสรรคอีกอย่างหนึ่งนอกจากการคุกคามของโรคภัยทางพืชผลนั่นคือ การสัญจร การเดินทาง เพราะอย่างที่ทราบภูมิประเทศแหล่งผลิตทุเรียนที่สำคัญอย่างบ้านห้วยเหมืองที่ตั้งอยู่บนเขาสูงชันเมื่อฝนตกหนักเข้าก็จะทำให้ถนนเละเป็นโคลน บางที่หนักจนรถที่ขับเคลื่อน 4 ล้อได้ไม่สามารถผ่านไปได้เลย
และในช่วงวันหยุดเสาร์ที่ 15 ธันวาคม 2561 ผมได้เดินทางจากที่ทำงานในตัวจังหวัดชุมพร ตรงมายังสวนทุเรียนที่บ้านในวง อ.ละอุ่น จ.ระนอง เพื่อมาใส่ปุ๋ยอินทรีย์ที่ใส่ค้างไว้เมื่อสัปดาห์ก่อน โดยขับเจ้า Kawasaki W175 รอบนี้บรรทุกสัมภาระหนักอึ้งเลยครับ
ตอนขับรถเข้ามานั้นถนนเรียกได้ว่าเละเป็นโคลนเพราะเพิ่งมีการทำถนนใหม่แล้วฝนก็ตกลงมาพอดีแต่ถนนเส้นนี้เป็นแค่ช่วงสั้นๆไม่กี่ร้อยเมตรทำให้ผ่านเข้ามาไม่ยากเย็นนัก
เสร็จภารกิจในสวนประมาณ 4 โมงเย็นครับ ผมก็ออกจากสวนทุเรียนโดยท้องฟ้ามืดครึ้มและมีฝนปรอยๆลงมาตลอดโดยวันนี้มีเป้าหมายที่จะกลับบ้าน (บ้านห้วยเหมือง อ.หลังสวน จ.ชุมพร) โดยสามารถกลับได้สองทางคือขับย้อนกลับบนถนนยาดลางตามปกติระยะทางก็ประมาณ 70 Km. และอีกทางหนึ่งทางลัดขับรถข้ามแนวเขาภูเขาสูงบริเวณบ้านทับเหนือ ใกล้มากระยะทางไม่ถึง 10 Km. แต่สภาพถนนโหดสุดๆครับ
มุ่งหน้าสู่บ้านทับเหนือ
ต้องเปลี่ยนเป็นรองเท้าสตั๊ดเพื่อการยึดเกาะ
ด่านแรกครับ
ผ่านด่านแรกพักชมวิวก่อนครับ..
ด่านที่สองไม่น่ากังวัลเท่าไหร่
ผ่านด่านสองมาได้สบายครับ
ตรงนี้วิวสวยโคตร
ตรงนี้หนักสุดครับทั้งชันและไกล
มีเจ้าถิ่นตามมาให้กำลังใจหลายตัวเลย
ผ่านจุดที่ยากลำบากก็จะถึง...จุดชมวิวภูร้อยยอด
เดินทางต่อ ขาลงสบายๆ
ถึงแล้วครับ หุบเขาด้านหน้าคือบ้านห้วยเหมือง
เส้นทางคดเคี้ยวตามแนวไหล่เขา
วัดห้วยเหมือง
แวะเตะบอลก่อนกลับบ้านครับ
ขอบคุณทุกท่านที่ติดตามเรื่องราวของผมนะครับ...การเดินทางครั้งนี้แม้จะดูลำบากแต่ทำไมผมรู้สึกสนุกและตื่นเต้นมาก ถือคุ้มสุดๆกับการได้เสพบรรยากาศธรรมชาติแม้ในวันที่ฟ้าฝนจะไม่เป็นใจ....ตู่ ชัชนันท์
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น