หลังจากกินข้าวกินปลาเสร็จพวกเราก็ได้เดินขึ้นไปบนสวนทุเรียนที่ค่อนข้างชันพอสมควร เก็บหมากสุก ถางป่า เกี่ยวแหนงอ่อนทุเรียน เสร็จงานในสวนประมาณ 11 โมงพวกเราก็ชวนกันกลับเพราะอากาศค่อนข้างร้อนมาก แต่ผมกับเจ้าบอสเราได้ชวนกันไปตามหาน้ำตกแห่งหนึ่งซึ่งอยู่ในซอยเดียวกับเส้นทางที่เข้ามายังสวนทุเรียนของผม
ภายใต้ร่มเงาของกอไผ่สองฝั่งลำห้วย ร่มเงาบดบังแสงแดดให้ส่องแสงลอดผ่านเพียงเล็กน้อย น้ำไหลลงกระแทกแผ่นหินด้านล่างกลายเป็นฟองน้ำขาวโพลนไปทั่วแอ่ง ผมกระโดดลงพร้อมกล้อง Action camera บันทึกภาพเคลื่อนไหวท่ามกลางสายน้ำที่หมุนวนไปรอบตัว
เดินต่อขึ้นมาด้านบนจะพบน้ำตกอีกชั้นไม่สูงมากแต่แอ่งน้ำกินพื้นที่บริเวณกว้าง ความงดงามที่น่าจดจำคงเป็นแนวลำธารขนาดใหญ่ไหลผ่านป่าไผ่ที่ปลายโค้งลงมาเหมือนอุโมงค์ พันธุ์ไม้ป่านาๆชนิดเกาะหินน้อยใหญ่ดูสวยงามไปตลอดลำห้วย
หลังจากนั้นผมใช้เวลานานมากกับการบันทึกภาพนิ่ง การได้มาเยือนครั้งนี้อาจจะเป็นความบังเอิญและอาจไม่ใช่เป้าหมายในที่ที่ผมจะไป แต่ว่ากันว่าระหว่างทางต่างหากที่มีเรื่องราวให้เราค้นหามากมาย...และระหว่างทางในการเดินทางครั้งนี้เป็นสิ่งที่ทำให้ผมประทับใจไม่รู้ลืม
บ่ายแก่ๆผมกับเจ้าบอสก็ได้เดินทางกลับมายังบ้านห้วยเหมือง...ได้มีโอกาสเก็บวิวสวยๆสองข้างทางมาฝากครับ
กดติดตามเพื่อไม่พลาดบทความต่อไป
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น